Onderweg – Op weg

Heb blijkbaar toch nog wel even kunnen dommelen in het vliegtuig, want die tien uur voelde als minder. ‘kHad nog nooit in zo’n grote jumbo gezeten als die laatste van Frankfurt naar Johannesburg; dit was massaal zeg! Bij aankomst nog eens door de paspoort-controle met speciale ogen-scan voor controle op ebola … hoe zou dat moeten werken? ‘tZag er nogal derde-werelds uit; en had daar eigenlijk een foto van willen maken, maar heb dat niet aangedurfd. Wachten tot de tas van de band rolt, flappen tappen, huurauto afhandelen: allemaal gelukt, en gelukkig maar, want elk van deze dingen kan ook fout gaan …

Had besloten eerst boodschappen te gaan doen, en nadat ik eindelijk dat adres van die supermarkt in die GPS goed kreeg ingevoerd, en de nodige moed had verzameld om in deze auto-met-stuur-rechts links-rijdend me in het verkeer te begeven, verraste GPS me met een Zuid Afrikaanse vrouwenstem in het Afrikaans! Oerkomisch zoiets, bracht me meteen in de juiste stemming, die dame mag blijven!

vermiste putdeksels in Jacobus Street, 
Glen Marais, 
Johannesburg, 
Zuid Afrika

Verkeerde afslag in de suburbs van Jo’burg, maar ook meteen bijzonder: een compleet andere wereld die je alleen maar kent van plaatjes TV/film; al die zwarte mensen op straat die rustig hun gang gaan, die gebouwen, en dat bizarre verkeer. Later zal ik beseffen dat je om-en-om elkaar voorrang hoort te geven op kruisingen met knipperende rode stoplichten; een soort van “ritsen” zeg maar, voorlopig bluf ik me er maar doorheen … Bij de supermarkt sla ik vooral veel fruit in.

Giga veel kilometers gemaakt, uiteraard met korte rustpauzes. Richting Nelspruit wordt het steeds mooier. Op ongeveer 60 kilometers van Nelspruit verwijderd veranderd het landschap nogal drastisch: waar het eerst landelijk en agrarisch is, met her en der zware industrie, wordt het verderop bergachtiger en ruiger, met prachtige uitzichten. Kan daar moeilijk stoppen om een foto te maken, al zie je op de meest afgelegen plekken nog mensen lopen langs de snelweg. Later besef ik dat ze voor een klein bedrag meeliften met kleine personenbusjes (bestelbusjes met stoelen). Zelf ga ik daar niet aan beginnen: lifters meenemen in een huurauto als vreemdeling in een, voor mij, onbekend Afrikaans land. Aankomend in, of vlakbij Nelspruit vind ik een modern winkelcentrum, en neem daar een iets langere pauze met een Griekse salade bij een eettentje, dat ook nog zo modern is dat je daar voor een half uurtje gratis van Wifi gebruik kan maken; even dus maar de gelegenheid aangrijpen voor een kort email-berichtje ter bevestiging van de voorspoedige reis. ‘kGeef de jongen die op de auto’s past bij het weggaan een fooi van R 50,- (ongeveer E 3.50), en hij is daar helemaal mee in z’n nopjes. Weet eigenlijk nog niet zo goed hoe me daartoe te verhouden, dat gefooi hier. Zelfde bij pompstations, daar betaal je bij de pomp aan de pompbediende die tankt, soms is daar een andere gast die ongevraagd je voorruit gaat wassen. Die wil daar uiteraard ook wel iets voor hebben … Verder grappige gesprekjes met die gasten, ze vragen hoe je reis gaat, waar je vandaan komt, en die ster-spelers van het Nederlands voetbal elftal kennen ze ook allemaal …

Hazyview

Verder weer richting Hazyview, dat als plaats zelf niet echt een centrum heeft, maar wel met behoorlijk wat hotels en campings, wat te maken heeft met de nabije ligging van Kruger Park, en voor mij dan toch ook de reden om hier te overnachten. Had al eerder een bed in een dorm-room gereserveerd, en deel die hut (is echt een houten hut!) met een Nederlands stelletje dat ook naar Kruger gaat. Ze zullen de volgende dag al heel erg vroeg vertrokken zijn, en zelf was ik dit ook van plan, maar dat werd dus half elf … eigenlijk wel normaal voor mij. Fruit ontbijtje met o.m. een mango, en snel weer op weg om niet te laat bij Kruger te arriveren (ook i.v.m. inchecken camping).

koeien zie je regelmatig op de weg 
in landelijke gebieden in Zuid Afrika

Hazyview is behoorlijk landelijk, en kom even later langs een markt, en moet me bedwingen om niet even te stoppen, om daar als enige blanke toerist rond te gaan struinen, op die levendige Afrikaanse markt. Heb verder onderweg nog moeten stoppen voor een overstekende leguaan, op z’n dooie gemakkie, een kudde geiten, en een langhoornkoe. Op sommige stukken mag je niet sneller dan 40 km/uur, wanneer je in feit al in het park rijdt wordt het maximaal 50 km/uur.

Gate Kruger

Bij de receptie van Gate Kruger standaard achterbak controle (vraag: Did you bring firearms?), bevestiging van mijn reservering, en reeds betaalde ‘conservation fees’. Nu nog maar 12 km naar de camping (Restcamp Skukuza), dat dus binnen in het Kruger Park ligt. Al snel het eerste wild gespot daar: een stuk op vijf antilopen op de weg.

Aangekomen bij de receptie van de camping hangen daar de portretten van de huidige regering van Zuid Afrika aan de muur. Zou je hier carrière kunnen maken in een overheidsbaan zonder lid te zijn van het ANC? Vrije plaats keuze voor het tentje, dus een fijn beschut hoog plekje uitgezocht, tentje staat, na even pielen, zo strak als een trommel. Auto bij de tent is ook handig, in vele opzichten.

rustende luipaard op boomtak
foto: Bram de Haan

‘sAvonds met de ‘sunset drive’, d.i. een halfopen hoge jeep met stoelen met plek voor vele mensen. Behalve de impala’s die je overal ziet (leeuwenvoer), ook nog een luipaard, liggend op een dikke tak van een boom (schijnt erg zeldzaam te zijn deze te zien, want schuw), (witte) nijlpaarden, verschillende soorten exotische vogels, waaronder de ‘kingfisher’, hazen, schildpad, en wat ook heel erg bijzonder was: rustende en slapende leeuwinnen die spiedend zaten te loeren over de rand van hun ligkuil naar de kudde impala’s aan de overzijde. Dat was natuurlijk een unieke fotogelegenheid, en de voltallige bus met toeristen, mezelf incluis, schiet de ene foto na de andere. Het is nog niet eens zo makkelijk om wild te spotten, een nijlpaard valt meer op dan een groep slapende leeuwinnen in een droog gevallen waterkuil, of een luipaard in de verte liggend op de tak van een boom in de schaduw … Even denk ik de kop van een mannetjes leeuw te zien, maar dat bleek gezichtsbedrog: in de maling genomen door een termieten-heuvel, met precies die vorm en kleur …

rustende leeuwen observeren een kudde impalas aan de overkant
foto: Bram de Haan

Schemering

Wanneer de schemering invalt schijnen we met grote zaklantaarns langs de bosjes en bomen terwijl we langzaam doorrijden. De chauffeur ziet een zgn. ‘Bushbaby’, dat is een klein aap-achtig wezentje dat overdag slaapt, (komt dacht ik ook in Zuid-Europa voor), en pas als de duisternis invalt zich vlot over boomtakken beweegt, onderweg zich te goed doent aan insecten. Je hoort het diertje ook wel eens ‘snachts op de camping: om de haverklap kleine penetrant knerpende kreetjes uitslaand. De legende wil dat het beestje zo is genoemd omdat het “huilt als een baby”. Mij doet het meer denken aan iemand die een lekke fietsband aan het oppompen is, waar het ventiel ook nog van hapert, en dat dan heel erg lang volhoudt. Verderop zien we in de koplampen de ogen oplichten van wat waarschijnlijk een Serval (; een soort grote boskat) is, die zich snel uit de voeten maakt.

Zeer de moeite waard deze rit, behalve dat je hetzelfde zelf, met je eigen auto kunt doen (, nadeel is dat je minder hoog zit, en zelf ook nog aan het rijden bent) zijn er anders weinig andere manieren om zoveel wild te zien, behalve dan meelopen met een zgn. “bush walk”; zie volgend blogbericht.